نقش ژنتيك در بروز بيماري اسكيزوفرني

اسكيزوفرني يك بيماري رواني با علائم متغيير و منشاء نامشخص مي باشد. 1 درصد از جمعيت دنيا به اين بيماري مبتلا هستند. مشخصه¬ي اين بيماري عدم توانايي درك و يا بيان واقعيت است. عوامل محيطي و ژنتيك در بروز اين بيماري دخيل مي¬باشد. اين بيماري چند عاملي با مشاركت شمار زيادي از ژن¬هاي مستعد كننده كه در ارتباط با فرآيندهاي اپي¬ژنتيك و عامل محيطي هستند مشخص مي¬شود. تا كنون بيش از 30 ژن مختلف در بيماري اسكيزوفرني شناسايي شده است و در جمعيت¬هاي مختلف نقش آن در بروز اين بيماري مورد بررسي قرار گرفته است. از جمله اين ژن¬ها مي¬توان به PRODH، COMT، ZDHHC8، DNTBP1، CAPON و DISC1 اشاره نمود. ژن پرولين دهيدرو ژناز (PRODH) در كروموزم 22q11 واقع شده است. ژن (DISC1) كه لوكوس آن نخستين بار در يك خانواده اسكاتلندي شناخته شد، اين دو ژن سهم عمده¬اي در بيماري ذهني - رواني داشته است. ژن ISC1 Dدر موقعيت 1q42 قرار دارد. مطالعات گسترده روي DISC1 و PRODH نشان داده است كه اين دو ژن عامل خطر ژنتيكي براي طيفي از بيماري¬هاي رواني شناخته شده است. لذا مطالعه بر روي اين ژن¬ها، هم به دليل اهميت پيش آگهي و هم به جهت اهميت آن به عنوان هدف¬هاي درماني، روز به روز در حال رشد و افزايش است. هدف از اين بررسي، مروري اجمالي بر مطالعات و پژوهش¬هاي انجام شده در رابطه با نقش ژنتيك در بروز بيماري اسكيزوفرني مي¬باشد.