آنتي ژن هاي سطحي ويروس ها

پروتئين هاي سطحي ويروس كه پروتئين هاي كپسيد يا گليكوپروتئين هاي پوشش هستند، آنتي ژن هاي عمده ويروسي مي-باشند كه سيستم ايمني به آنها پاسخ مي دهد. برخي از آنتي ژن ها، ثابت و پايدار بوده و معيار با ارزشي را براي طبقه بندي فراهم مي سازند. پروتئين هاي ساختاري ويروس شكل گيري پادتن ها را به عنوان اجزاي ذرات ويروسي بلكه به عنوان اجزاي زير واحدهاي ذره ويروسي مانند كپسومرها و نوكلئوكپسيدها و در حالت آزاد تحريك مي كنند. شاخصه آنتي ژني عمده اغلب در هر سه شكل يكسان است. آنتي ژن هاي ويروس را بر حسب اين كه وابسته به جسم ويروس باقي بمانند و يا از آن جدا گردند و به صورت محلول درآيند، به دو دسته تقسيم مي كنند:. 1- آنتي ژن هايV كه به مجموع آنتي ژن هاي ويروس كه در سطح ويروس قرار داشته و همواره وابسته به آن باقي مي مانند، آنتي ژن هاي ويروسيV گفته مي¬شود. آنتي-بادي هايي كه در برابر آنتي¬ژن¬هايV در بدن به وجود مي¬آيند، عامل اصلي ايمني بوده و در مجاورت با ويروس، عفونت زايي آن را خنثي مي¬كنند. از اين رو، اين آنتي¬بادي¬ها را آنتي بادي¬هاي خنثي كننده گويند. 2- آنتي ژن¬هاي S كه هنگام بيوسنتز ويروس در داخل سلول ميزبان، بعضي از مواد تشكيل دهنده ويروس بيش از حد مورد نياز ساخته مي¬شوند و قسمتي از آن كه اضافه بوده و در ساختمان ويروس به كار نرفته است، آزاد باقي مي¬ماند و همراه ويروس در محيط كشت سلولي مشاهده مي¬شود. اين آنتي¬ژن¬ها را آنتي¬ژن¬هاي محلول (S) نامند. دارا بودن شاخصه¬هاي آنتي ژني ويژه گروه يا تيپ ابراز مهم براي مطالعه اپيدميولوژي است. تعاملات ويروس¬ها و پروتئين¬هاي ويروسي با پادتن¬ها را مي¬توان به چند روش تشخيص داد يا اندازه¬گيري كرد. چهار راه مهم شرح داده شده¬اند: دارا بودن شاخصه¬هاي آنتي ژني ويژه گروه يا تيپ ابراز مهم براي مطالعه اپيدميولوژي است. تعاملات ويروس ها و پروتئين هاي ويروسي با پادتن ها را مي توان به چند روش تشخيص داد يا اندازه-گيري كرد. چهار راه مهم شرح داده شده اند: ماهيت اپي توپ هاي پروتئيني ويروسي، انتشار ايمني ژل و ايمونوالكتروفورز، آشكارسازي آنتي ژن هاي ويروسي با استفاده از پادتن هاي نشان دار، پروتئين هاي رمزدهي شده توسط ويروس كه بر سطح سلول قرار گرفته اند.