همكاري بين¬المللي در راستاي حفاظت از محيط زيست در پرتو اهداف برنامه ملل متحد

يكي از دستاوردهاي عصر حاظر، پيشرفت تكنولوژي در عرصه‌هاي گوناگون است كه به نوعي و ناخواسته موجب تخريب محيط زيست طبيعي شده است. گسترش راهها باعث از بين رفتن منابع طبيعي من جمله : درختان، كوهها و غيره شده است؛ استفاده بى¬رويه از ابزارآلات صنعتى، نظامى و مواد شيميايى و سموم به خصوص پس از دهه 1970 ميلادى به اين سو، آلودگي¬هاى فزاينده خاك، آب و هوا، همواره «محيط زيست» را تهديد و تخريب نموده و خسارت¬هاي جبران ناپذيرى به آن وارد ساخته است. هدف اصلي از حفاظت محيط زيست در اسناد بين‏المللي، پرهيز از آسيب رساندن به عناصر طبيعي است. از آنجا كه وضعيت محيط زيست در جهان رو به نابودي است، سازمان ملل متحد، حل معضل محيط زيست را در قالب برنامه محيط زيست سازمان ملل متحد در دستور كار خود قرار داده است. برنامه محيط زيست ملل متحد، مسائل زيست محيطي و مشكلات ناشي از آن كه باعث نابودي جهان مي‏شود را به دولت¬ها و حتي ملت¬ها گوشزد مي‏كند و در خصوص حفاظت از محيط زيست، نظرات مهمي را مطرح مي‏سازد، از اين رو، برنامه محيط زيست، تاكنون توانسته است، برنامه‏هايي مانند توسعه بيشتر قوانين محيط زيست بين‏المللي، تسهيل انتقال دانش و تكنولوژي براي توسعه پايدار و كنوانسيون‏هايي مانند بازل، روتردام را در جهت همكاري‏هاي بين‏المللي در راستاي حفاظت از سلامت انسان و محيط زيست بر اساس اهداف برنامه محيط زيست ملل متحد پياده نمايد. در اين مقاله از روش توصيفي- تحليلي استفاده شده است.