حقوق بين¬الملل محيط زيست از منظر حسابداري

حسابداري محيط زيست را مي توان شامل مجموعه فعاليت¬هايي دانست كه موجب افزايش توان سيستم¬هاي حسابداري در جهت شناسايي، ثبت و گزارشگري آثار ناشي از تخريب و آلودگي زيست محيطي مي شود و مبتني بر تلفيق زيست محيطي به عنوان يك منبع سرمايه و لحاظ كردن هزينه¬هاي زيست محيطي به عنوان يكي از هزينه¬هاي قابل قبول در فرآيندي اقتصادي و محاسباتي است. در عصر حاضر با توجه به وجود برخي محدوديت هاي زيست محيطي به ويژه در تجارت جهاني و تنگ شدن عرصه رقابت همگان بر اين موضوع توافق دارند كه مديران واحدهاي تجاري تحت فشار فزاينده¬اي هستند كه نه تنها بايد هزينه¬هاي عملياتي را كاهش دهند بلكه بايد تاثيرات زيست محيطي حاصل از فعاليت هاي عملياتي خود را نيز به حداقل برسانند. اين اعمال فشار از طرف سهامداران، دولت، رسانه هاي گروهي مصرف كنندگان و... اعمال مي¬شود. شركت¬ها براي كاهش تاثيرات زيست محيطي فعاليت¬هاي عملياتي خود چاره اي به جز اين ندارند كه اطلاعات مربوط به هزينه¬هاي زيست محيطي را نيز در بر حساب¬ها و تصميمات خود وارد كنند .اما با وجود اندازه و اهميت خيلي زياد هزينه¬هاي زيست محيطي اين هزينه¬ها توسط مديران ناديده گرفته شده اند زيرا اطلاعات ارائه شده توسط سيستم حسابداري سنتي در اين زمينه عموما ناقص غير قابل فهم و نا مربوط بوده است. با استفاده از حسابداري زيست محيطي سازمان، را به ابزاري مجهز مي¬كند كه در سيستم حسابداري سنتي تجديد نظر كرده و آن را به گونه اي اصلاح نمايد كه بتواند يك حلقه ارتباط بين مديران زيست محيطي و حسابداران ايجاد كند و با كنارهم قرار دادن اين دو گروه بتواند به سويي حركت كنند كه در آينده هم عملكرد مالي و هم عملكرد زيست محيطي شركت بهتر شود.