مديريت الگوهاي توسعه و تغيير در محيط هاي روستا- شهري؛ چالش ها و رهيافت ها نمونه موردي: شهر قائمشهر

توسعه سكونت گاه هاي موجود در لبه هاي بيروني زنجيره شهرهاي شمالي بدون ملاحظات زيست محيطي در حال نابودي ارزش هاي محيطي موجود مي باشند. ساخت و سازهاي حومه اي كه اغلب ناشي از ميل به زندگي در كنار طبيعت مي باشد، تحرك لازم براي اين گونه از توسعه ها فراهم نموده است. در اين بين بسياري از روستاهاي مجاور شهرها كه در فاصله نسبتا كمي يا بعضا چسبيده از آنها واقع گرديده اند، به شدت تحت تاثير توسعه هاي شهري قرار گرفته و در حال از دست دادن هويت ويژه خود مي باشند. سول اصلي مطالعه حاضر اين است كه چگونه هويت محلي و ارزش هاي ريخت شناسي در حوزه هاي فوق مبنايي براي مديريت الگوهاي توسعه و تغيير شكل مي دهد؟ برنامه توسعه ي چنين محيط هايي اگر به واسطه الگوها و ضوابطِ مشابه با ساير بخش هاي شهر صورت گيرد، در انتقال كيفيت هاي مكان، به ويژه كيفيت هاي ريخت شناختي به دليل ماهيت تدريجي احرازشان كارآمد نمي باشد. مطالعه حاضر در روستا-شهرهاي پرجيكلا و بالا لموك واقع در كمربندي شمالي شهر قائمشهر صورت گرفته است. نظم متاثر از پيوندِ محيط اكولوژيك و كيفيت هاي ماهوي خاصِ توسعه هاي تدريجي در طول زمان به منظور تداوم در قالب ابعاد ماهوي طراحي شهري معرفي شد. اصولِ هدايت و كنترل تغيير مبتني بر انعطاف پذيري و سازگاري با محيط طبيعي، به عنوان بنيادي ترين ويژگي هاي فرايند رشد تكاملي، نيز در قالب چارچوبي متشكل از سطوح كلان و خرد از نتايج اصلي مطالعه حاضر مي باشد.