تعلق مكاني و توسعه پايدار در بافت هاي فرسوده شهري

درباره هويت و تعلق مكاني مقالات زيادي توسط انديشمندان مختلف منتشر و تحقيقات فراواني صورت گرفته است اما به دليل اهميت موضوع همچنان اين بحث گشوده مانده و دامنه آن هر روز به مباحث تازه تري كشيده مي-شود. از ديگر رويكردهايي كه در سالهاي اخير به شدت مطرح شده است بحث توسعه پايدار در معماري است كه در آن حفظ محيط زيست اهميت زيادي دارد و اين موضوع نيز مقالات بسياري را به خود اختصاص داده است. اما در خصوص ارتباط اين دو مبحث به نظر مي رسد كه تحقيقات اندكي صورت گرفته و هنوز بسياري از ارتباطات اين دو حوزه نامكشوف مانده است. اين مقاله سعي دارد با مروري بر ادبيات موضوع اين دو حوزه به بحث ارتباط ميان اين دو حوزه به صورت عملي در بستر مكاني خاص بپردازد. در مجموع به صورت خلاصه اين مقاله با مرور ادبيات موضوع در چهار محور سنت، اصالت، رضايت و برند مكاني با روش نشانه شناسي به بررسي تاثير اين عوامل در بستر فضاهاي فرسوده شهري شهر ساري در سه محله 13 پيچ، آب انبار نو و خيام مي پردازد. اين مقاله از نوع توصيفي و كيفي بوده و با روش تحقيق همبستگي تاثير متغيرها بر يكديگر مورد بررسي قرار گرفته است. مطالعات ادبيات موضوع بر اساس منابع نوشتاري و جستجوهاي اينترنتي و تحقيق به صورت پيمايشي و مشاهده عيني صورت گرفته است. تاثير متقابل عوامل فرهنگ سنتي با موضوعات مطروحه جديدتر همچون رضايت مكاني، برند مكاني، اصالت و سنجش اين عوامل در تركيب با يكديگر نشان دهنده آنست كه اين عوامل به صورت تسهيل كننده، ميانجي و تقويت كننده بر يكديگر تاثير مي گذارند و در سنجش هويت مكان مي توان با استفاده از نشانه هاي بروز يافته در قالب كالبد، رفتارهاي جاري در مكان و معاني مكان به شناخت آنها پرداخت.