نظري بر نور و سايه در معماري توسعه پايدار (از مباني تا مصاديق)

در دنياي امروز و پيشرفت‌هاي علمي و فن‌آوري، موضوع توسعه پايدار به عنوان يكي از اصلي‌ترين معيارها در طراحي فضاهاي زيستي درآمده است. توسعه پايدار از مبنا آغاز شده و تا مصاديق تسري پيدا مي كند. نور مبناءً اولين تجلي حقيقت است و سايه با تالي تلو نور پديدار مي گردد. هرجا نور و جسم هست، روشني و سايه نيز هست. خوشيد به تنهايي موجد سايه نيست، لذا سياره اي ديگر بايد، تا سايه ايجاد شود. نور در فضاهاي زيستي متفاوت، علاوه از روشنايي، استمرار حيات، جهت دهي، زمان سنجي، هدايت و غيره ايفاي نقش مي كند. نور در ظاهر روشنايي و در باطن مفاهيم عميق تري از جمله هدايت و راهبري را به عهده دارد كه بي ارتباط با مفهوم ظاهري آن ندارد. بدون روشنايي نور، هدايت نيز ممتنع خواهد بود. لذا در هر روشني ، هدايتي نيز نهفته است. نور از خالق نور نشأت گرفته و رسالتي در جهت تكامل و توسعه دارد. نور در فضاهاي معماري متفاوت با رسالتي متفاوت ، نقش بازي مي كند كه در ظرفيت مقاله به آنها پرداخته خواهد شد.