تحليل نقش و جايگاه بندر چابهار در وابستگي هاي ژئوپليتيكي هند

در تعریف؛ وابستگی ژئوپلیتیكی، عبارت است از وابستگی منافع و اهداف ملی یك كشور و یا یك بازیگر سیاسی به ارزش ها و مزیت های جغرافیایی كشورها و بازیگران سیاسی دیگر، ارزش ها و عوامل جغرافیایی در مجموع شامل مكان و فضای جغرافیایی و الگوهای فضایی اند كه مطلوبیت سیاسی پیدا می كنند و توجه بازیگران را به خود جلب می كنند. بنادرآزاد و مسیرهای دریایی آنها یكی از این ارزش های جغرافیایی اند. كشورهایی كه دارای بنادر و مسیرهایی دریایی مطلوب اند می توانند از این مكانهای در حكم پیش نیاز قدرت دیگران را آنها وابسته نمایند. به همین خاطر امروزه كشورهای كه از مولفه های ژئوپلیتیكی دریا (برخورداری ساحلی، دارا بودن و دسترسی به بنادر دریایی، مناطق آزاد، كریدورها و مسیرهای دریایی، داشتن ناوگان مجهز دریایی و غیره) برخوردارند، در زمره كشورهای قدرتمند به حساب می آیند. هدف این مقاله واكاوی نیاز هند به بندر آزاد چابهار و مسیر دریایی آن در چارچوب اهداف ژئوپلیتیكی این كشور است. در این راستا سوال اصلی مقاله این گونه مطرح میشود كه چه عواملی باعث وابستگی ژئوپلیتیكی هند به چابهار شده است؟ فرضیه مطرح شده این است كه هند در چارچوب وابستگی های ژئوپلیتیكی نظیر الزامات جهانی تبدیل شدن به یك قدرت برتر، رقابت با چین و پاكستان، ورود به افغانستان و آسیای مركزی (به جهت دسترسی به منابع انرژی) به مسیر ایران (به طور اعم) و چابهار (به طور اخص) وابسته است. این پژوهش بر اساس ماهیت و روش؛ توصیفی - تحلیلی محسوب میشود. اطلاعات مورد نیاز به شیوه اسنادی و با مراجعه به منابع معتبر چون كتب، مقالات و گزارش های معتبر گردآوری شده است.