ارزيابي بهبود راندمان انتقال و توزيع آب كشاورزي در كانال¬هاي اصلي آبياري با بهره-گيري از راه¬كارهاي پوشش¬دار كردن و اتوماسيون

تلفات ناشي از تراوش و بهره¬برداري دو عامل اصلي كاهش راندمان انتقال و توزيع آب كشاورزي در كانال¬هاي اصلي آبياري مي¬باشد. اين پژوهش به بررسي ميزان تأثير دو راهكار پوشش¬ كانال و خودكارسازي بهره¬برداري در كاهش ميزان تلفات در بخشي از كانال خاكي اصلي شبكه آبياري مغان پرداخته است. مدل¬سازي نشت قبل و بعد از پوشش كانال با استفاده از مدل كاليبره شده Seep/w و مدل¬سازي بهره¬برداري توسط سامانه كنترل خودكار متمركز پيش¬بين (MPC) انجام شد. نتايج مدل¬سازي نشت نشان داد كه توانايي آن در كاهش تلفات نشت در حدود 10% است. همچنين ارزيابي وضعيت بهره¬برداري كانال قبل و بعد از اتوماسيون مشخص كرد كه سامانه كنترل خودكار علاوه بر كاهش 15% تلفات بهره¬برداري، فرآيند تحويل را بهبود داده است. با توجه به محدوديت¬هاي مالي در پياده¬سازي پروژه¬هاي مدرن¬سازي شبكه¬هاي آبياري، به¬كارگيري هر كدام از دو راهبرد پيشنهادي بسته به پتانسيل هر راهبرد در جهت بهبود راندمان توصيه مي¬گردد.