بررسي كيفيت آب پايين دست رودخانه‎‌ي زرد جهت مصارف آبياري با استفاده از روش هاي گرافيكي(مطالعه موردي: ايستگاه ماشين)

شناسايي منابع آب شور به عنوان منابع آبي نامتعارف يكي از مهم ترين اقدامات جهت استحصال و استفاده از اين منابع در بخش هاي مختلف شرب، صنعت و كشاورزي محسوب مي شود و تغييرپذيري زماني و مكاني خواص شيميايي خاك از اجزاي اساسي مديريت گياهان در مناطق مورد مطالعه است. رودخانه زرد يكي از منابع آب سطحي استان خوزستان به شمار مي‌رود. هدف از اين تحقيق، ارزيابي كيفيت آب رودخانه‌ي زرد و مشاهده‌ي روند تغييرات شاخص‌هاي كيفي آب اين رودخانه در ايستگاه ماشين(پايين دست سد جره) در بازه‌ي زماني سال1376 تا سال 1394 توسط روش‌هاي گرافيكي از قبيل نمودارهاي ويلكاكس، شولر و پايپر، درو، استيف و كالينز و تاثير احداث سد جره بر كيفيت آب مي‌باشد. بر اساس دياگرام شولر نمونه‌هاي مربوط به آب رودخانه زرد داراي سختي بالايي هستند و سختي نمونه‌ها قبل و بعد از احداث سد جره تغيير نكرده است و به‌دليل وجود سازند گچساران كيفيت آب از نظر شرب داراي سختي بالا است. نمودار ويلكاكس نشان مي‌دهد كه قبل از احداث سد نمونه‌ها بين كلاس‌هاي C3S1 وC4S2 متغير بوده و بعد از احداث سد جره نمونه‌ها در كلاس C3S1 قرار گرفته‌اند كه نشان مي‌دهد كيفيت آب براي كشاورزي بهبود يافته است. با استفاده از آزمون‌ آماري من كندال پارامترهاي كيفي آب رونديابي شدند. طبق آزمون ناپارامتريك من كندال نشان داد pH ، Ca و SO4 داراي روند معني دار صعودي و پارامترهاي Cl، SAR، Na و دما داراي روند نزولي معني دار هستند.