بررسي تغييرات توپوگرافي بستر جلوي آبگير و كانال اصلي در مجاري آبرفتي

بار بستر عامل مهمي در نحوه تشكيل فرم بستر مانند ريپل و دون مي¬باشد. اين پديده در مراحل بعد بر روي شرايط جريان تأثير مي¬گذارد. يكي از روش¬هاي كنترل بار بستر استفاده از سازه¬هاي كنترل در ورودي آبگير مي¬باشد. در اين تحقيق به بررسي آزمايشگاهي تأثير ديوار جداكننده و آبشكن بر روي توپوگرافي بستر در جلوي دهانه آبگير و كانال اصلي پرداخته شده است. نتايج نشان داد كه عمده رسوبات وارده به آبگير از پشت سازه ديوار جداكننده، حدفاصل بين اتصال سازه به ديوار ساحل تا نقطۀ تلاقي دو المان سازه وارد آبگير شده و همچنين باعث تجمع رسوبات در جلوي دهانۀ آبگير در دو سوم انتهايي مي¬شود. از اين رو اگر زاويۀ اتصال المان سازه به ديوار ساحل كمتر باشد مقدار رسوب موجود در پشت سازه كمتر خواهد بود و به دنبال آن رسوب ورودي به آبگير كاهش خواهد يافت.