بررسي تغييرات دماي پوشش گياهي نيشكر جهت برنامه ريزي آبياري نيشكر

تعيين دور آبياري در زراعت نيشكر با استفاده از روشهاي مستقيم و غيرمستقيم امكانپذير مي باشد كه عمدتاً بر مبناي ميزان تغييرات رطوبتي گياه و خاك محل استقرار گياه پايه ريزي شده‏اند. در مناطقي همچون خوزستان كه در دوره فعال رشد نيشكر تبخير و دماي حداكثر در ميزانهاي خيلي بالا قرار دارد اين مسئله باعث شده كه در تعيين دور آبياري تغييرات رطوبتي گياه بيشتر از خاك اهميت پيدا نمايد. درجه حرارت سطح پوشش گياهي مي‏تواند يكي از علائم و موارد تعيين كننده راهبري و هدايت آبياري باشد. در اين تحقيق با اندازه گيري تغييرات دماي سطح پوشش گياه نيشكر، اثرات آن در وضعيت هاي مختلف آبياري بررسي گرديد. اين مطالعه‏ مزرعه‏اي در مرداد ماه 1379 در منطقه ديمچه خوزستان انجام گرفت. بدين منظور با استفاده از نيشكر رقم CP48-103 آزمايش بصورت كرت‏هاي خرد شده در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با چهار تكرار اجرا گرديد و فاكتورهاي مورد مطالعه شامل مقادير مختلف كود اوره (صفر،86،172 و 258 كيلوگرم ازت خالص در هكتار) و چهار سطح دور آبياري بعنوان فاكتور اصلي بر اساس ضرايب 6/0، 8/0، 0/1 و 2/1 طشتك تبخير بوده است. نتايج نشان داد كه در ضريب آبياري 6/0 طشتك تبخير، دماي پوشش گياهي يا كانوپي از اواخر خردادماه لغايت اواخر مردادماه با دماي محيط اطراف اختلاف بيشتري نسبت به ساير تيمارها داشت. به لحاظ دائمي بودن وضعيت تنش رطوبتي در اين تيمار، گياه با كاهش سطح سبز خود در حقيقت ميزان تلفات تعرقي آب را كاهش داده و به تبع آن با كاهش ميزان توليد و تسهيم ماده خشك به قسمتهاي مختلف گياه ضمن كاهش شاخص سطح برگ، كاهش وزن تك ساقه و در نهايت كاهش توليد ماده خشك عايد گرديد.