ارايه مدلي به منظور اندازه گيري شدت نيازهاي رفاهي كاركنان صنعت برق با بهره گيري از تحليل عاملي تاييدي

مطالعه رفتاری كاركنان و بررسی عوامل مؤثر بر انگیزش آنها یكی از اساسی ترین مبانی تئوریك سیستمهای جبران خدمات است. یكی از عناصر اصلی در نظام‌های جبران خدمات جامع، سیستم‌های خدمات رفاهی است. تناسب خدمات رفاهی ارائه شده از سوی سازمان‌ها با نیاز كاركنان شرط اصلی در ایجاد ماهیت انگیزشی این خدمات بوده است كه همواره جزو دغدغه‌های سازمان‌ها بررسی شده است. هدف اصلی این پژوهش ارایه مدلی به منظور اندازه گیری شدت نیازهای رفاهی كاركنان در صنعت برق بوده است. در مرحله‌ی اول پژوهش، پس از انجام مطالعات كتاب‌خانه‌ای و جمع‌آوری شاخصهای رفاهی از مدل‌های جبران خدمات، با استفاده از روش دلفی، نظر 23 نفر از خبرگان، نهایتاً در قالب مدل مفهومی نیازهای رفاهی صنعت برق با 30 شاخص، 12 بعد فرعی و 4 بعد اصلی طبقه‌بندی و جمع بندی شدند. نتایج در ابعاد فرعی سلامتي، مالي، منزلت شغلی، روابط كاری، توجه به علائق، امور مربوط به خانواده، تجدید قوا، ادراك عدالت، ماهیت شغل، رشد و توسعه، شرایط و محیط شغل دسته‌بندی و در قالب ابعاد اصلی امنیتی، روانی، اجتماعی و فیزیكی ارائه گردیدند. در مرحله‌ی دوم با استفاده از توزیع پرسشنامه میان 342 نفر از كاركنان شركت توزیع برق منطقه‌ای تهران و با استفاده از روش تحلیل عاملی تأییدی مرتبه‌ی دوم و نرم‌افزار لیزرر، روایی مدل تأیید شد.