اثر سطوح مختلف كم‌آبياري بر رشد ريشه و كلروفيل گياه ذرت در دو نوع خاك

مطالعه نحوه رشد و توزيع ريشه گياه در مديريت‌هاي مختلف آبياري به درك بهتر از مقدار آب خاك و نحوه دسترسي آب و مواد غذايي در شرايط كم‌آبي كمك مي‌كند. لذا به منظور بررسي اثر سطوح مختلف كم‌آبياري بر رشد ريشه و كلروفيل گياه ذرت در دو نوع بافت خاك لوم رسي و شني، پژوهشي در سال‌ 1396 در دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري اجرا شد. اين پژوهش در قالب طرح بلوك كاملا تصادفي در سه تيمار آبياري شامل آبياري كامل‌، كم‌آبياري بخشي ريشه در ‌دو سطح 75% و 55% ‌و سه تكرار انجام شد. تيمار كم‌آبياري بخشي ريشه در سطح 75% بيشترين طول ريشه را نسبت به ساير تيمار‌ها در خاك شني داشت و طول ريشه در خاك شني نسبت به خاك لوم رسي بيشتر بود. وزن خشك ريشه در خاك شني نسبت به خاك لوم رسي روند افزايشي داشته و حداكثر ميزان كلروفيل در خاك شني و لوم رسي به ترتيب در تيمار آبياري كامل و كم آبياري‌بخشي ريشه در سطح 75% وجود دارد.