معرفي مدل دامنه اداره زميني با تاكيد بر نقش مولفه هاي مكاني آن

مدیریت و اداره زمین با فراهم نمودن مبنایی برای امنیت حق تصدی گری یا مالكیت، ارزش و مالیات بر زمین، برنامه ریزی مكانی و مدیریت منابع زمینی اهمیت به¬سزایی بمنظور دستیابی هركشوری به اهداف توسعه¬ی پایدار دارد. مدل دامنه اداره زمینی (LADM ) یكی از اولین استاندارد¬های حوزه مكانی در ISO TC211 است. این استاندارد با توجه به ضرورت وجود یك استاندارد بخصوص برای اخذ داده¬های هندسی، زمانی، متادیتا، مشاهدات و اندازه¬گیری¬ها مربوط به زمین و اطلاعات زمینی ارائه گردید. استاندارد LADM با ایجاد یك هستی¬شناسی مشترك (زبان مشترك) برای اداره زمین، ارتباطات مابین متخصصین در زمینه¬های طراحی سیستم، توسعه سیستم و پیاده¬سازی سامانه¬های مربوط به مدیریت زمین را فراهم نموده و آن را تسهیل می¬بخشد. در اصل این استاندارد سازمان¬های ثبت و كاداستر را قادر می¬سازد تا از مولفه¬های موجود در این استاندراد برای توسعه، پیاده¬سازی و نگه¬داری سیستم¬های مدیریت زمین به صورت كارآمدتر و بهینه¬تر استفاده نمایند. همچنین این استاندارد یك چهارچوب مفهومی انعطاف پذیر با سه كلاس پایه و ارتباطات مابین آن¬ها تعریف می¬كند: الف) كلاس گروه¬های مرتبط ب)كلاس پایه مدیریتی ج) كلاس واحدهای مكانی. مقاله پیش¬رو، مروری نسبتاً جامعی را بر روی استاندارد LADM دارد و سعی در تبین مولفه¬ها و ارتباطات مربوط به مولفه¬های موجود در این مدل با تاكید بر روی جنبه¬های مكانی مربوط به آن دارد. لازم به ذكر است كه با توجه به اینكه تاكنون مطالعه¬ای در كشور در مورد استاندارد LADM انجام نپذیرفته است، این مطالعه می¬تواند محققین حوزه علوم مدیریت زمینی و كاداستر را با این استاندارد بیش¬تر آشنا نموده و زمینه توسعه تحقیقات در این زمینه را در كشور فراهم نماید