زن و نهادينه سازي فرهنگ اقتصاد مقاومتي

مقاله حاضر نقش تربيتي مادران به عنوان ركني اساسي در نظام خانواده را در فرهنگ سازي سياست خرد اقتصاد مقاومتي، مورد بررسي قرار داده است. وظيفه مادري، فضيلتي ملكوتي است ناشي از عالم قدس كه در وجود انسان تجلي مي كند و در آن صداقت، مهر و صفا به عالي ترين درجه خود مي‏رسد. مادر شدن مسئوليتي است در قبال خود، همسر، فرزندان، جامعه و پروردگار كه در سايه اين مسئوليت شخصيت هاي والاي انساني تربيت مي شوند. در بينش رهبري، نظام اسلامي به عنوان گفتمان توليدمحور و مولد در عرصه هاي مختلف فرهنگي، اقتصادي و سياسي مورد نظر مي باشد. وجود مؤلفه هاي ارزشمند فرهنگي ازقبيل توليد فرهنگ ايثار و از خودگذشتگي در دفاع مقدس و نيز حركت ملت ايران به سمت خودكفايي در برخي محصولات كشاورزي، توليد، قناعت و پايداري و استقامت در مواجهه با استكبار در طول حيات انقلاب اسلامي ازجمله توليدات اقتصادي، فرهنگي و سياسي ايران در مقايسه با ديگر ملت ها و نظام هاي سياسي مي باشد. وجود اين مؤلفه هاي ذي قيمت، جايگاه ايران را در عرصه هاي بين المللي به عنوان نهادي توليدگرا در عرصه هاي مختلف مطرح نموده است. در اين بينش، رشد و توسعه اقتصادي و سياسي بدون توجه به ارزش هاي والاي فرهنگ اسلامي قابل تصور نخواهد بود. از سوي ديگر، تقويت و تحقق فرهنگ اسلامي بدون در نظر گرفتن تأثيرات تربيت در خانواده و نيز شاخصه هاي رشد و توسعه اقتصادي نتيجه مطلوب نخواهد داشت. اين نوشتار سعي داشته است در راستاي تبيين اقتصاد مقاومتي و با عنايت به آموزه هاي اسلامي، به نقش زن و مادر در تربيت فرزندان خانواده به عنوان عنصري تربيتي و تأثيرگذار در اقتصاد مقاومتي بپردازد.