بهره برداري بهينه از منابع آ براهي براي رسيدن به توسعه روستايي (مطالعه موردي: اراضي يكپارچه شده بخش خوسف شهرستان بيرجند)

از راهبردهاي اساسي مهم در رسيدن به توسعه پايدار كشاورزي و روستايي و توسعه پايدار ملي، بهره برداري مناسب از عوامل توليد براي به فعليت درآمدن امكانات بالقوه، اجراي كامل قانون يكپارچ هسازي اراضي، تعاوني كردن توليد با تجميع اراضي خرد و پراكنده، ايجاد قطعات اراضي مناسب براي توليد است. مشكلات موجود در استان خراسان جنوبي كه ضمن برخورداري از اقليم خشك، از نظر آب وخاك هم در محدوديت قرار دارند، به صورت يك معضل براي دستيابي به توسعه ملي درآمده است. يكپارچه سازي اراضي زراعي به عنوان عاملي مهم كه از پراكندگي اراضي زراعي جلوگيري نموده، موجب تغيير و تحول جدي در نظام توليد حاكم م يشود وبا كاهش هزينه هاي توليد، افزايش توليد، كاهش ضايعات محصولات موجبات حفظ اكوسيستم آب و خاك و افزايش سرمايه گذاري در اين بخش را فراهم مي كند. از اين رو اثر يكپارچه سازي اراضي زراعي بر بهر هبرداري بهينه از منابع آب و خاك در 72 هكتار از اراضي زراعي روستاهاي بخش خوسف در شهرستان بيرجند واقع در استان خراسان جنوبي مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه اجراي طرح يكپارچه سازي اراضي زراعي در منطقه مورد مطالعه باعث كاهش تعداد قطعات زراعي بهره برداران، صرفه جويي در نهاد هها و كاهش هزينه هاي توليد زراعي شده است و با تغيير در مديريت توليد و استفاده از تكنولوژي نوين در مزارع، افزايش توليد و بهره برداري بهينه از منابع آب و خاك را به دنبال داشته است.