بررسي جريان سيّال ذهن در رمان طيور اَيلول اثر اِملي نصر الله

نويسندگان مدرن براي كشف و آشكار سازي ضمير پنهان شخصيّت هاي داستاني به ابداع شگردهايي در داستان نويسي دست مي يازند. «جريان سيّال ذهن»، يكي از روش هاي نوين در روايت داستان است كه در حال حاضر از مهمترين شيوه هاي روايت داستان و رمان روانشناختي محسوب مي شود. رمان«طيور ايلول» از جمله آثار ممتازي است كه توسّط اديب معاصر لبناني؛ اِملي نصر الله، با اين شيوۀ رمان نويسي نگاشته شده است. مقالة حاضر بر آن است كه رمان«طيور ايلول» را، از منظر انطباق با معيارهاي داستاني«جريان سيّال ذهن» مورد بررسي قرار دهد، و در صدد پاسخگويي به اين پرسش است كه: با توجّه به كدامين مصاديق، مي توان رمان«طيور ايلول» را در زمرۀ داستان هاي«جريان سيّال ذهن» جاي داد؟ با عنايت به نتايج تحقيق، مي توان گفت كه نويسنده در رمان مذكور، وظيفۀ انتقال بخش-هايي از داستان را به عهدۀ گفتگوها از جمله: تك گويي دروني نهاده و بدين وسيله به خواننده اجازه مي دهد تا مستقيم و بدون دخالت راوي در جريان افكار و احساسات شخصيّت هاي رمان قرار گيرد. همچنين طرح داستان، مرزهاي زمان و مكان متعارف را در مي نوردد و خواننده تنها از طريق واگويه هاي شخصيّت ها، مي تواند به طور نسبي، به درك آن نايل آيد. استفاده از «اسطوره»، «تداعي» و... نيز به نمايش ذهنيّات شخصيّت ها كمك نموده تا بدين وسيله بتواند بين جهان عيني و ذهني ارتباط برقرار كرده، و سيلان مداوم ذهن از خاطره و ذهنيّتي به خاطره و ذهنيّتي ديگر را، ترسيم و توجيه نمايد.