نقش بنيادي ترجمه در معرفي و شناخت فرهنگ و هنر ايراني به كشورهاي حوزۀ خليج فارس

بدون شك ترجمه از مهم ترين ابزارهاي تعامل و ارتباطات فرهنگي بين ملت ها به شمارمي-رود.ترجمه نه تنها در تبادل ارتباطات و انتقال باورها و انديشه ها نقش مهمي دارد بلكه در شناساندن آثار فرهنـگي و هنري جامعه نقش موثـري ايفـا مي كند و از راههاي لاينفك، بنيــادي و مناسب در انتقال فرهنـگ ها مي باشد. واضح و مبرهن است كه كسب دانش بيشتر با ترجمه آثار تمدن هايي كه از بالاترين پيشرفت هاي علمي و فكري برخوردار هستند حاصل مي شود.در اين بين، ايران به عنوان كشوري متمدن و تاريخي با فرهنگ غني و اصيل و دستاوردهاي هنري كه خاص اين كشور است؛ توجه ملت ها را به كند و كاو در آثار فرهنگي و هنري، به خود جلب كرده است خصوصا كشورهاي حوزه خليج فارس كه خاستگاه اسلامي و فرهنگي مشتركي با ايران دارند. ترجمه به عنوان عاملي موثر در شناساندن فرهنگ و هنر ايران به كشورهاي اين حوزه نقش مهمي را بازي مي كند. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد ترجمه گفت و گوي بين ملتها را سبب مي شود و در ضمن اينكه موجبات آشنايي با فرهنگ عامه را فراهم مي آورد، مؤلفه هاي فرهنگي را اعتلا بخشيده و سبب جهاني شدن فرهنگ مي گردد. پژوهش حاضر بر آن است تا با تحليلي عميق، نقش مهم ترجمه را در شناساندن و عرضه فرهنگ و هنر اصيل ايران به تصوير بكشد و اينكه ترجمه چگونه سبب انتقال فرهنگي شده و در پي آن جهاني شدن فرهنگ، تداوم و ماندگاري آن را حاصل مي شود.