بازتاب مسائل اجتماعي و انساني در اشعار منوچهر آتشي

جامعه گرايي و تعهدي كه شاعران نسبت به مردم و اجتماع خود دارند يكي از ويژگي هاي اساسي شعر معاصر فارسي است. يكي از شعراي معاصر كه در اشعار خويشتن بازتاب گسترده اي از مسائل اجتماعي و انساني دوره ي خود داده است، منوچهر آتشي مي باشد. با دقت در زبان شعري وي به سادگي مي توان عوامل مؤثري را كه بر انديشه و شناخت وي از دنياي اطرافش نقشي بسزا داشته دريافت. زمينه ي اصلي شعرهاي وي عواطف ناشي از تأثرات اجتماعي است و تفكرش اين جهاني و انسان مدارانه است، حتي سمبل هاي شعر او نيز برخوردار از چنين خصيصه اي است. وي دردهاي انساني را با اشكال مختلف آن در اشعارش به تصوير كشيده و باعث شده كه اشعارش از اعتباري انساني و اجتماعي برخوردار باشد. همين ديد واقع بينانه و منتقدانه اي كه وي نسبت به دردها و بي عدالتي هاي مسلط بر جامعه داشته، سبب شده تا به بهترين وجه آنها را در اشعارش بازتاب بدهد. در حقيقت انعكاس تجربه هاي مستقيم وي او را به عنوان شاعري متعهد و اجتماعي زبانزد همگان نموده است. در اين نوشتار زبان و اجتماع، عناصر اجتماعي و انساني اشعار آتشي، عنصر آگاهي بخشي، اصالت انسان، استبدادستيزي و آزادي خواهي، يأس و نااميدي و توجه به مرگ، اصالت اراده و اختيار آدمي و طبيعت گرايي انسان گرايانه مورد مطالعه قرار گرفت و نتايج حاصل شده، نشان مي دهد كه آتشي شاعري است كه در بطن جامعه ي معاصر زندگي كرده، نسبت به مردم و اجتماع خود متعهد بوده است.