جايگاه موسيقي و صورخيال در سروده هاي شاعرمقاومت و پايداري: سيد حسن حسيني

سيد حسن حسيني، از شاعران نوآور، مطرح و موفق ادبيات انقلاب، جنگ ودفاع مقدس است كه با نوآوري هاي خلّاقانه وتركيب سازي هاي بديع و نوين خويش درعرصه ي شعرمعاصر و به ويژه در زمينه ي شعرانقلاب‌، جنگ و دفاع مقدس‌، توانست خيلي زود خود را به جامعه ي ادبي ايران معرفي نموده و راهگشاي بسياري از شاعران انقلاب به سوي افق هاي جديد گردد. حسيني ازهمان آغاز با نگرش و انديشه اي نو و ذهنيتي تقريبا پيچيده و بالاتر از حد معمول و متوسط‌‌‌‌‌، با زاويه ي ديد شاعرانه، سروده هايش را ازمدار سطحي بودن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، رها و به سوي شعري شعورمند هدايت نمود. فرم گرايي تا حدي موفق‌، به گونه اي كه انديشه قرباني نگردد‌، فضا سازي هاي تصويري دلچسپ و تازه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، عادت زدايي و آشنا گريزي درقلمرو زبان و نيزخلق و ايجاد تصاويردلنشين وشفاف را مي توان ازويژگي هاي شعر اين شاعر به شمار آورد. با اين همه‌، اگرچه سيد حسن حسيني هم درخلق مضامين تازه و جديد وهم درآفرينش و ابداع واژگان وتركيبات و تصاوير بديع، شاعري موفق است اما گاهي نيز، افراط درتركيب سازي ها، اصراربرتصويرپردازي و توجه بيش از اندازه به موسيقي تركيبات - دربسياري موارد- عاطفه و معنا و مضمون را درشعر او تحت الشعاع قرارداده و تضعيف مي كند. در اين مقاله كوشش شده است تا با روشي توصيفي – تحليلي، ويژگي هاي بلاغي و سطوح ادبي سروده هاي سيدحسن حسيني را دربستري سبك شناسانه و با ديدي انتقادي بررسي نموده و از زاويه ي صورخيال و موسيقي، مورد تجزيه و تحليل قرار دهيم. دراين راستا كوشيده ايم تا به نمونه هاي فراواني ازسروده هاي شاعر كه ازمنظرصور خيال و موسيقي، ارزش واهميت سبك شناسانه داشته اند اشاره نموده و آنها را تجزيه و تحليل نماييم. مرجع ومنبع، مجموعه هاي شعري سيدحسن حسيني بوده است.