كاوشي در بن مايه هاي ادبيات مقاومت در شعر معاصر بحرين

ادبيات پايداري گونه اي از ادبيات است كه در همه ي زمان ها بيانگر رنج ملت ها در برابر ستم است و در ادب ملت هايي شكل مي گيرد كه از نظر اجتماعي دچار بحران، جنگ، انقلاب يا مواردي از اين قبيل مي شوند و باعث ايجاد روحيه پايداري در مردم مي شود. ادبيات پايداري، ادبيات عشق به آرمان ها و ارزش هاست، ادبيات پرتلاطمي است كه با يأس و نااميدي مي ستيزد. جايگاه ادبيات پايداري، به ويژه شعر، در تحولات ملت ها انكارناپذير است؛ بحرين نيز با توجه به تحولات اخير خاورميانه پس از موفقيت انقلاب تونس و مصر شاهد اعتراضات مردمي شد؛ اعتراضاتي كه با الهام از مردم تونس و مصر و درك اين مهم كه خودكامه ترين ديكتاتورها نيز در مقابل اراده ي مردم گردن مي نهند، نشأت مي گرفت. پژوهش حاضر، با روش توصيفي-تحليلي ضمن معرفي شاعران برجسته بحرين و بررسي نمونه هايي از اشعار انقلابي شان، تلاش دارد به جلوه هاي گوناگون مقاومت، اعتراضات مردمي، ظلم ستيزي و دفاع از وطن در شعر معاصر بحرين بپردازد.