تعامل زباني، فرآيندي بر هم گرايي فرهنگي بررسي هم سازگرايانه زباني، قوميت عربي و فارس

در جامعه نوين ايران، بحث از مليت و هويت ملي جايگاه خاصي يافته است. با افزايش خوداگاهي اجتماعي، اقوام مختلف ايراني در راستاي تبين جايگاه هويت قومي خود در چارچوب رابطه با اقوام ديگر برآمده اند. براين اساس باز تعريف ايران و ايراني امر بايسته شده است. در اين راستا ، مقاله پيش رو با توجه به نياز نظري براي توضيح اين رابطه به بحث رابطه دو قوميت عربي و فارسي توجه مي نمايد. سوال مطرح براي اين نوشتار ،رابطه قوميتي عربي و فارسي بر مدار چه بستري به هم گرايي مي انجامد؟ در پاسخ به اين سوال ، از دو روش زبان شناسي و سازانگاري براي توضيح رابطه هم گرايي قومي در ايران بهره مي گيريم. امروز جامعه ايراني، نياز نظري براي برسازي ذهنيت ملي را در سطوح مختلف نخبگان در مقام اول و افكار عمومي در مقام بعدي بايدمورد توجه قرار دهد. اين مقاله با توجه به نياز امروزين جامعه، از براي گذار از بحران هويتي و قوميتي به تامل و تحقيق روي آورده است.