بررسي و تحليل سبك شناسي قصيده «أشك حتي» وفاء عبد الرزاق

سبك شناسي، يكي از رويكردهاي نقدي است كه در سدة أخير، از سوي ادبا و سخنوران توجه ويژه اي به آن شده است. سبك ادبي روش يا شيوه خاصي است كه از انديشه سرچشمه مي گيرد؛ بگونه اي كه نويسنده يا گوينده با استفاده از انتخاب كلمات و الفاظ و تعابير خاصي به انتقال انديشه هاي خود در مورد واقعيت‌ها مي‌پردازد. وفاء عبدالرزاق، اديب و شاعر معاصر عراقي، از جمله ي اديباني است كه از ابزارهاي مختلف هنري در آثار ادبي به ويژه اشعار خويش، بهره جسته است؛ وفاء براي بيان نهفته ها، دغدغه‌هاي دروني و برجسته سازي ادبيات خويش به بهره گيري از ابزارهاي مختلف هنري و سبك خاص روي مي آورد. نوشتار حاضر بر آن است، تا به بررسي سبكي قصيده «أشكّ حتي» وفاء عبد الرزاق در سه سطح آوايي، تركيبي و دلالي و ميزان انسجام اين سطوح با همديگر به روشي توصيفي ـ تحليلي در سايه سبك شناختي تجزيه و تحليل شود، زيبايي ها و ارزش هاي ادبي آن تبيين گردد. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه وفاء براي تبيين احساسات حزن انگيز خويش بيشتر از آواهاي مهموسه بهره گرفته است، در سطح تركيبي، فراهنجاري هاي تركيبي همچون وفور جمله فعليه و تنوع جملات خبري و انشائي در جهت فضاي پرتكاپوي شعري تاثير داشته و آن را داراي زباني زنده و از يكنواختي و جمود زدوده است، در سطح دلالي، شگردهاي دلالي همچون تصاوير بلاغي و تكرار سبب خلق تصاوير بي نظير گشته است؛ از جمله مهم‌ترين شناسه هاي سبك وفاء عبدالرزاق هستند كه به آنها اشاره مي گردد.