بررسي و تحليل مضامين زندان سروده هاي عبدالوهاب البياتي

ادبيات مقاومت از بارزترين سنگرهاي فرهنگي ملّت ها وكشورهاي تحت سلطه است. اشعار سياسي - اجتماعي به عنوان يكي از نيرومندترين و زنده ترين جريان هاي ادبي معاصر عرب به شمار مي رود.اين اشعار، در عراق و در پي افزايش ظلم و ستم حكومت ها و استعمارگران با هدف مبارزه در مقابل استبداد و به اميد بر طرف شدن ستم ها و عوامل نابساماني هاي اجتماعي، اخلاقي شكل گرفت. اين اشعار آيينه تمام نماي دردها و رنج ها و بيانگر معضلات اجتماعي، فرهنگي، اقشار مختلف جوامع بشري است كه شاعران زيادي از جمله عبدالوهاب البياتي، مناديان حقيقي آن به شمار مي آيند. اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي-تحليلي به دنبال بررسي و تحليل مهمترين مضامين مربوط به زندان سروده ها در اشعار عبدالوهاب البياتي، شاعر بزرگ عرصه مقاومت است. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد كه مظلوميت مردم، مفهوم انقلاب، سرزمين، رنج و اندوه مردم، قيام عليه ظلم وبه خصوص ظلم اجتماعي، اميد به آينده اي روشن، سياست و سركوب سياسي، ستايش واكرام آزادي خواهان و جان-باختگان، از مهم ترين درون مايه ها و مضامين به كار رفته دراشعار اين شاعر بزرگ است.