بررسي بازتاب عناصر دريايي خليج فارس در شعر محمدعلي بهمني با نگاهي بر مفهوم روانشناختي هويت مكان

بازتاب دريا و عناصر مربوط به آن در شعر محمدعلي بهمني، بسيار وسيع است. سال ها زندگي همراه با فعاليت هاي ادبي در سواحل خليج فارس به شعر و انديشه ي شاعر رنگ و بوي دريايي داده است. نزديكي، ادراك عميق حسي و حضور پررنگ دريا در شعر شاعر نشان دهنده ي اهميت بررسي تاثيرات متقابل اين هنرمند و محيط زندگي وي از ديدگاه روانشناسي محيط است. از ديدگاه روانشناسي محيط، مكان، فضاي داراي معناست كه تجربه ي مداوم آن، حضور و تعامل، ترجيح و در نتيجه احساس مراقبه و توجه نسبت به آن از عواملي است كه منجر به برانگيخته شدن حس هويت مكان در فرد مي شود. هويت مكان، تصور و درك شخصي فرد از يك فضاست كه احساس، باور، خاطره، تجربه، تاثيرات فضا و جامعه و... در شكل گيري آن موثرند. از آنجا كه طبيعت چهارفصل ايران در آثار ادبي بروز چشمگيري دارد. بررسي اين آثار از جنبه هاي مختلف علم روانشناسي محيط، سودمند است. در اين مقاله سعي شده است رابطه ي بين كاربرد عناصر دريايي و هويت مكان در شعر بهمني از ديدگاه روانشناسي محيط بررسي شود.