بررسي ويژگي‌هاي معماري الگوريتميك به‌عنوان رهيافتي نوين در طراحي معماري

Study on Features of Algorithmic Architecture As a New Approach in Architectural Design

معماري امروز جهان سرشار از تنوع و نوآوري است. با نگاهي به برخي از پروژه‌هاي معماري، مسابقات و ايده‌هاي توليدشده در دنيا مي‌توان متوجه فضاي متنوع جهاني در عرصه معماري شد. اين تنوع زماني شكل مي‌گيرد كه علاوه بر استفاده از ابزارها و روش‌هاي مرسوم براي طراحي معماري، روش‌ها و ابزارهاي جديدي در اختيار طراح قرار گيرد. يكي از اين ابزارها و روش‌ها، طراحي در فضاي الگوريتميك است. معماري الگوريتميك اين امكان را به طراح مي‌دهد كه علاوه بر خلق كردن طرح‌هاي متنوع در مدت‌زمان كوتاه، كنترل دقيقي در طول فرايند طراحي معماري بر پروژه نيز داشته باشد. پژوهش حاضر سعي دريافتن روش‌ها و ابزارهايي دارد كه بتواند خلاقيت را در طراح بالابرده و همچنين نيازهاي اساسي طرح را پاسخگو باشد. بررسي اين موضوع مي‌تواند رهيافتي براي رسيدن به روشي شود كه اين روش علاوه برداشتن پشتوانه‌اي علمي، مي‌تواند طراح را در مرتبه‌اي بالاتر قرار داده و كنترل طراح را در فرايند طراحي پروژه بالا ببرد. رويكرد حاكم بر فضاي پژوهش، توصيفي-تحليلي و همچنين كاربردي است. در اين نوشتار ابتدا مباني معماري الگوريتميك و معماري ديجيتال بررسي‌شده، سپس به ارائه روش‌هاي الگوريتميك و بهينه‌سازي در فضاي الگوريتميك پرداخته مي‌شود و درنهايت نمونه مطالعاتي پروژه مكعب‌هاي مرده بررسي خواهد شد. نتايج به‌دست‌آمده از اين بررسي نشان مي‌دهد، به وجود آمدن و تكامل ابزارهاي الگوريتميك اين امكان را به طراح مي‌دهد كه علاوه بر ايجاد ساختاري جديد و قابل‌بحث درروند طراحي معماري، به نيازهاي محيطي و فيزيكي طرح با استفاده از روش‌هاي نوين و متناسب با بستر طرح پاسخ دهد كه اين امر مي‌تواند دقت مديريت و سازمان‌دهي طراح را در طول فرايند طراحي بالا ببرد.