بررسي شيوه مرمتي بناي كايخافروم در جهت احيا و تبديل آن به يك فضاي شهري

بعد از انقلاب صنعتي و نياز به تامين انرژي ، نيروگاه هاي برق زيادي در اروپا ساخته شد. ولي با پيشرفت سريع صنعت اين نيروگاه هاي كوچك خيلي زود جاي خود را به نيروگاه هاي بزرگتر و هسته اي سپردند . ساختمان اين نيروگاه ها به خاطر در بر داشتن خاطرات دوران پيشرفت اروپا، همچنان در دل شهرهاي اين قاره حفظ شده اند. يكي از اين نيروگاه ها در شهر مادريد قرار دارد. اين نيروگاه در قرن نوزدهم ميلادي ساخته شده و يكي از نمونه هاي باقي مانده معماري صنعتي با اهميت مي باشد كه در سال 2004 ميلادي توسط دو معمار سوئيسي به نامهاي هرزوگ و دي مرون به موزه هنرهاي مفهومي تغيير كاربري داده است. تغيير كاربري كه به دليل الحاقات بسيار زيادش به ظاهر، زير مجموعه ي هيچ كدام از شيوه هاي مرمتي بنا قرار نمي گيرد . اين تغييرات زياد كه كل بنا را تحت تاثير قرار داده است به عنوان يك احياي مدرن شناخته مي شود. احيايي كه در آن به جنبه حفاظت بنا توجهي نشده است و شايد بتوان مطرح كرد كه تنها هدف نگه داشتن پوسته بيروني، حفظ يك خاطره شهري است. عامل اين تغيرات، بزرگترين بانك اسپانيا به نام لاكايخا مي‌باشد كه با توجه به سياست مبتني بر اقتصاد خود و با استفاده از كم كاري سازمان متصدي بناهاي تاريخي در شهر مادريد موزه اي با تعداد بازديدكنندگان زياد به وجود آورده است. اين مقاله كه يك مقاله تاريخي توصيفي است با استفاده از روش كتابخانه‌ايي به جمع آوري اطلاعات درباره بناي كايخافروم مي‌پردازد و نيز محقق در سال 2016 با حضور در سايت با استفاده از روش ميداني تحليل ها را انجام داده است.