اثرات محيط زيستي جاده ها بر حيات وحش و زيستگاههاي مناطق حفاظت شده استان اصفهان

شبكه راه ها يكي از عوامل اصلي از بين رفتن (habitat loss) و تكه تكه شدگي زيستگاه ( habitat fragmentation) به حساب مي آيد كه باعث جدا افتادگي جمعيت ها، كاهش جريان ژن، تصادفات جاده اي و اختلال در مسيرهاي مهاجرتي حيات وحش مي شود از آن جا كه براي توسعه روز افزون كشور فرآيند جاده سازي لازم الاجرا و اجتناب ناپذير است لذا راهكارهايي جهت كاهش تاثيرات اين فرآيند بر زيستگاهها و حيات وحش به ويژه آنهايي كه در زيستگاه هاي حفاظت شده و اكوسيستم هاي حساس قرار دارند توصيه مي شود. در اين مقاله اثرات مخرب انواع جاده هاي دسترسي در مناطق استان اصفهان مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفته است و از 7 فاكتور (فلزات سنگين در خاك و گياهان نزديك جاده ها، آلودگي شيميايي، پراكنش حيات وحش، تاثير سر و صداي ترافيك بر توليد مثل حيات وحش، تاثير چراغ جاده ها بر توليد مثل پرندگان، تاثير چراغ جاده ها بر توليد مثل پستانداران و افزايش گونه هاي حاشيه اي) تاثيرگذار جاده بر زيستگاه هاي مجاور استفاده شد. نتايج نشان داد كه بيشترين مساحت تاثير جاده ها در پناهگاه حيات وحش موته مي و كمترين تاثير در منطقه حفاظت شده دالانكوه مي باشد.