من كسوت انسانم پيراهن يزدانم (نسخه هاي درمان بخش براي بشر امروز)

اقبال لاهوري متفكّري است آشنا با مباني فكري غرب كه زير بناي تفكّراتش، از تعاليم آسماني نشأت مي‌گيرد. او آگاهانه راه موفقيّت اقوام شرق را در بازگشت به اصول دين دانسته و خود در اين راه، با تمام وجود به نشر انديشه ها و افكارش در دو حوزه ي نثر و نظم، اقدام نمود. اقبال اگرچه پايبند سنّت است امّا به روزترين شاعر روزگار خود بود كه افق ديدش بسي فراخ¬تر از زمانه اش مي نمود. اقبال در ميان قديم و جديد و شرق و غرب در نوسان است، اقبال آميزه اي است از شور و درون‌بيني مولانا و پارسايي ناصر خسرو-.انسان و فرد را مركز وجود مي‌گيرد كه از اين بابت ديد او شرقي است، ليكن او را در خدمت اجتماع سازمان يافته مي‌بيند، كه نگاهي غربي مي‌شود. اقبال انسان را از زواياي مختلف مورد بررسي قرار مي‌دهد و در بازسازي انديشه‌ي ديني عالمانه تلاش مي‌كند؛ امّا در جهان بيني عارفانه¬اش به انسان نگاه جديدي را ارائه مي‌دهد¬ و براي انسان كامل ويژگي‌هايي را بر مي شمرد.