تحليل سير فلسفه ايراني از منظر علامه اقبال لاهوري

علامه اقبال لاهوري، فيلسوف، شاعر و انديشمند پاكستاني در ايران بيشتر به سبب پارسي¬گويي¬اش شهرت دارد چرا كه 9000 بيت از 15000بيت از سروده¬هايش به زبان فارسي است. اما از آنجا كه علامه اقبال شعر را وسيله بيان انديشه¬هايش قرار داده، از زمره «شاعران متعهد» محسوب مي¬شود. از ديدگاه اين دسته از شاعران توانايي و اصالت شعر با توجه به ميزان توانايي آن در رساندن محتواي انديشه شاعر انديشمند سنجيده مي¬شود. همچنين، جمهور اقبال¬شناسان بر اين باورند كه انديشه¬هاي علامه اقبال همنشيني تنگاتنگي با انديشه ايراني و فلسفه اسلامي دارد. بنابراين، تحقيق و شناخت نوع نگاه علامه اقبال به انديشه¬هاي ايراني و فلسفه ايراني اسلامي به منظور راه يافتن به عمق و زيربناي فكري اين انديشمند ، با تكيه بر منابع و آثار وي، از ضروريات تحقيق در حوزه اقبال¬شناسي محسوب مي¬گردد. اين مقاله با هدف تحليل ديدگاه علامه اقبال از انديشه و فلسفه ايراني، در 5 بخش تنظيم شده است. در بخش اول با عنوان «مقدمه» مروري بر نگاه اقبال به روحيات كلي فلسفي ايرانيان و منابع مورد استفاده او براي شناخت فلسفه ايراني ذكر مي¬شود و در بخش¬هاي بعدي به فلسفه ايراني پيش از اسلام، فلسفه ايراني اسلامي و تصوف ايراني از منظر علامه اقبال پرداخته مي¬شود. در پايان مقاله نيز نتيجه¬گيري آمده است. در نتيجه گيري تحليل و روش شناسي تحقيقات علامه اقبال از فلسفه ايراني _از دين زردشتي تا فيلسوفان متاخر و تاثير پذيري فلسفه ايراني اسلامي از انديشه هاي ايران پيش از اسلام با تكيه بر روش تطبيقي و جايگاه انديشه هاي عرفاني و نيز مقايسه¬اي از نوع فلسفه تطبيقي در درون تاريخ فلسفه در ايران و نيز در تطبيق با فلسفه در مغرب زمين آمده است.