بررسي ادب و فرهنگ ايران زمين در اشعار اقبال

علامه محمد اقبال شاعر، فيلسوف، سياستمدار، قانون دان، حكيم الاامت و داناي راز شاعر پارسي گوي غير فارسي زبان است كه مانند بيدل دهلوي يك شخصيت و شاعر برجسته با پذيرش ويژه اي در ايران زمين شناخته شده است. وي اردو زبان بود ولي بيشتر اشعار خود را به زبان فارسي سرود. او مولانا روم را استاد خود مي دانست و وي را پير رومي مي خواند. اقبال آرزو داشت كه روزي تهران مقام و جايگاه ژنو را در اروپا به¬دست آورد. وي بهترين مبلغ و شرح كننده فرهنگ ايران زمين است. وي چندين بار در اشعار فارسي و اردو ايران و دانشمندان ايراني مانند امام غزالي را با افتخار بسيار نام برده است و همچنين پادشاهان ايران زمين ازجمله: جمشيد، دارا، كيخسرو.... را با تمام شكوه و ارزش ستوده است. اقبال از زبان و ادب فارسي و از شاعران نامي زبان فارسي و فرهنگ ايراني تأثير عميق گرفت و نيز بسياري از موضوعات شعري اصطلاحات ، تركيبات، محاوره، تشبيه، ضرب المثل و به ويژه تلميحات زبان فارسي را به اشعارش به كار برد. در اين پژوهش علاوه بر ذكر موارد فوق به بررسي تأثير فرهنگ فارسي بر شعر و قالب‌هاي شعري ديوان او مي¬پردازيم.