جايگاه «نهضت حسيني» در بيداري شبه قاره هند

نخستين آرمان ها ي رهايي بخش مسلمانان از سلطه استعمار و بيگانگان در شبه قاره، از هندوستان و پاكستان شكل گرفت. مسلماً اين حركت ها تحت تأثير عالمان و انديشمندان آن عصر بود كه سلطه غيرخودي را بر خود بر نمي تابيدند. از جمله اين انديشمندان محمد اقبال لاهوري بود كه نقش بسزايي را در روند بيداري شبه قاره داشت. در منظومه فكري اقبال روند رهايي و آزادي خواهي تحت تأثير نهضت حسين(ع) مي باشد. از نظر او نهضت حسيني داراي اصول و اهدافي بود كه فلسفه قيام او را تشكيل مي داد. اين پژوهش با روش تحليلي و توصيفي در پي تشريح جايگاه «نهضت حسيني» در منظومه فكري محمد اقبال و تأثيرآن در روند بيدار خواهي شبه قاره مي باشد. از نظر اقبال قيام حسيني اصول و اهدافي از جمله؛ عشق، حريت اسلامي(آزادي)، مبارزه با استبدادو ... را دنبال مي كرد كه اين اصول منظومه فكري اقبال را نيز شكل مي داد. او با تأثير از اين اصول تلاش در جهت بيداري مردم و موجبات حركت ها و جنبش هاي آزادي خواهانه را در شبه قاره هند و به طور كلي در جهان اسلام فراهم نمود.