تبيين رشد پس از سانحه بر اساس معنويت و مؤلفه هاي جمعيت شناختي درزنان مواجه شده با تروما

يكي از مباحثي كه در سال هاي اخير، در روان شناسي مثبت ارايه شده، بررسي تغيير هاي و فرآيند هاي مثبتي است كه پس از وقوع رويدادي تروماتيك ايجاد شده و نتيجه مقابله فرد عليه اين حادثه استرس زا است كه از آن با عنوان رشد پس از سانحه ياد مي شود. بر اين اساس، هدف اين پژوهش، تبيين رشد پس از سانحه بر اساس سلامت معنوي و مؤلفه هاي جمعيت شناختي در زنان مواجه شده با تروما در شهر اصفهان بود. براين اساس، در قالب يك مطالعه توصيفي از نوع همبستگي، از بين جامعه آماري شامل همه زنان مبتلا به سرطان و هم چنين زناني كه يك سوگ شديد را در دو سال اخير تجربه كرده بودند، تعداد 150 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گيري شامل پرسشنامه رشد پس از سانحه (PTGI)، پرسش نامه سلامت معنوي پالوتزيان و اليسون (1983) و پرسش نامه ويژگي هاي جمعيت شناختي بود. نتايج حاصل از ضريب همبستگي پيرسون نشان داد رشد پس از سانحه با سلامت وجودي ( 67/0r=)، سلامت مذهبي (47/0r=) رابطه معنا داري دارد (05/0 p). هم چنين نتايج تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد سلامت وجودي و سلامت مذهبي در مجموع 47 درصد رشد پس از سانحه را تبيين مي كنند (05/0p ). نتايج اين بررسي نشان مي دهد كه باورها و اعمال مذهبي ساز-و كار هاي مهمّي را براي مقابله با حوادث تروماتيك فراهم كرده و به افراد كمك مي كنند تا رشد پس از سانحه بيشتري را تجربه كنند. هم چنين، ارايه مداخله هايي براي ارتقاي معنوي و مذهبي مي تواند در افزايش رشد پس از سانحه در زنان آسيب ديده مؤثر باشد.