رابطه ي نگرش مذهبي، جهت گيري مذهبي درون سو و برون سو با سلامت روان و مؤلفه آن در دانشجويان

هدف اين پژوهش شناسايي و تعيين رابطه ي نگرش مذهبي، جهت گيري مذهبي درون سو و برون سو با سلامت روان و مؤلفه آن در دانشجويان است. روش پژوهش از نوع توصيفي است و جامعه پژوهش همه دانشجويان دانشگاه شهيد بهشتي و دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي است كه از ميان آن ها به روش نمونه گيري تصادفي ساده 500 دانشجو انتخـاب شدند. ابراز گرد آوري داده ها در اين پژوهش، پرسش نامه نگرش سنج مذهبي و پرسش نامه GHQ 28 تهيه شده توسط گلدبرگ، (1972) است. يافته ها حاكي از اين بود كه دانشجويان (اعم از پزشكي و غير پزشكي) با جهت گيري مذهبي درون سو افسردگي كمتري نسبت به دانشجويان با جهت گيري مذهبي برون سو دارند و اين تفاوت از نظر آماري معنادار بود. در حالي كه در ساير ابعاد سلامت روان بين دو گروه دانشجويان با جهت گيري مذهبي درون سو و برون سو، تفاوت معناداري ديده نشد. هم چنين اين مطلب به دست آمد كه دانشجويان داراي نگرش مذهبي قوي نسبت به دانشجويان داراي نگرش مذهبي ضعيف از سلامت رواني بهتري (به خصوص از بعد افسردگي) برخوردارند. آن چه از اين قبيل پژوهش ها به دست مي آيد مي تواند به عنوان راهكار هايي براي افزايش و ارتقاي بهداشت رواني مورد استفاده قرار گيرد و از آن جا كه در جامعه ايران فرهنگ و مذهب ارتباط تنگاتنگي دارند و هم چنين افراد جامعه، زمينه ي مذهبي مساعدي دارند مي توان اظهار داشت كه راهكار هاي بالا اثر مضاعفي داشته باشد.