زيارت امام رضا (ع)، عاملي براي ارتقاي معنويت، اميد، خوش بيني و شادي

از آنجا كه حضرت امام رضا (ع) به بارگاه حضرت حق تعالي راه يافته و از مقربان الهي هستند، زيارت با معرفت آن بزرگوار كه به زيارت عارفانه مشهور است، براي دنيا و آخرت انسان مفيد و باعث ارتقاي فرهنگ معنويت مي شود. در اين مقاله كه با مطالعه كتابخانه اي انجام شده است، بعد از مقدمه اي كوتاه به زنده بودن پيامبر (ص) و ائمه (ع) اشاره خواهد شد. سپس جايگاه معنوي زيارت بامعرفت حضرت امام رضا (ع) بررسي مي شود. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد، از آنجا كه زاير حضرت امام رضا (ع) عقيده دارد، آن بزرگوار انسان كاملي است با عشق و محبت به زيارت آن حضرت مي شتابد و دوستي خود را اظهار مي كند و با بيزاري از دشمنان امام (ع) به صفات پسنديده روي آورده و از صفات رذيله دوري مي-جويد. همچنين، زاير وظيفه خود مي داند، به احترام دوستي با امام رضا (ع) سنّت و سيرت آن بزرگوار را بياموزد و از اخلاق و روش آن حضرت در رسيدن به كمال معنوي پيروي كند. روش پژوهش كيفي مبتني بر رويكرد توصيفي و تحليلي مي باشد.