نقدي بر انگارة پلوراليسم متني؛ ارزيابي تطبيق ضرورت هاي هرمنوتيكي بر واقعيت هاي تفسيري (با تاكيد بر ديدگاه آيت الله معرفت در موضوع تاويل)

يكي از شاخه هاي پلوراليسم درون ديني در اديان متن محوري چون اسلام، پلوراليسم متني است. پلوراليسم متني كه يكي از مهم ترين دلايل اثبات پلوراليسم ديني است، بر دو مبناي هرمنوتيكي و تفسيري استوار است. پژوهش حاضر كه درصدد ارزيابي و بررسي درستي يا نادرستي تطبيق اين دو مبنا بر يكديگر است، پس از تحليل مفاهيمي چون ماهيت، پيش ساختار، پيش داوري و تاريخمندي فهم از منظر هايدگر و گادامر و بيان ارتباط آن با تنوع، تكثر و تحول فهم، واقعيت ها و عينيات تفسيري را با تاكيد بر ديدگاه آيت الله معرفت در موضوع تاويل بررسي مي كند و از چهار سنخ فهم هاي تفسيري، تاويلي، تطبيقي و تحميلي در عرصة تفسير قرآني و فهم هاي تفسيري پرده برمي دارد. در پايان نيز، به ارزيابي تطبيق ضرورت هاي هرمنوتيكي بر واقعيت-هاي تفسيري مي پردازد. بر اساس نتايج اين پژوهش، ضرورت هاي هرمنوتيكي نه تنها شرايط كلي تحقق فهم رضايت بخش و مطلوب را توصيف نمي كنند كه توصيف گر واقعيت ها و سوء برداشت هاي موجود و عيني در فرايند فهم متن اند. در اين مقاله بيان شده كه از اين منظر، استدلال اصحاب پلوراليسم بر پلوراليستيك بودن فهم-هاي تفسيري و تنوع، تكثر و تحول پايدار فهم هاي مفسران از آيات قرآن قابل خدشه است.