بررسي جايگاه تورات و انجيل در تفسير قرآن با تأكيد بر ديدگاه آيت الله معرفت (ره)

ارتباط بينامتني بين قرآن كريم و متون مقدس اديان ابراهيمي در بسياري از آيات مشاهده مي‌شود. در اين ميان، بعضي از آيات، تورات و انجيل را تصديق كرده و بعضي از آيات ديگر به هدايت و نور بودن اين دو كتاب اشاره دارند. در همين راستا اين نوشتار مي‌كوشد جايگاه تورات و انجيل در تفسير قرآن كريم با تأكيد بر ديدگاه آيت‌الله معرفت (ره) را با روش توصيفي ـ تحليلي مورد بررسي و تحليل قرار دهد. مفسران از قرون اوّليه تاكنون به گونه‌هاي مختلف از مطالب اديان ابراهيمي در دريافت از آيات قرآن بهره برده‌اند. با بررسي تفاسير مي‌توان آن گونه‌ها را به سه دسته تقسيم كرد: الف) اسرائيليّات براساس نقل روايات با ذكر اِسناد؛ ب) رجوع و استشهاد به متن عهدين در اثبات النبوه و دلائل النبوه؛ ج) رجوع و نقل مستقيم از عهدين و گاه نقد آن در تمام مضامين مشترك ميان قرآن و عهدين. مورد اخير بيشتر در ميان مفسران معاصر قابل مشاهده است كه در اين ميان آيت‌الله معرفت (ره) به عنوان يكي از مفسران معاصر معتقدند مي‌توان داده‌هاي عهدين را به سه قسم تقسيم كرد: الف) يا در اصول و فروع با شريعت اسلام موافق است كه مى‏توان آن را پذيرفت. ب) يا با شريعت اسلام مخالف است، در نتيجه نمي‌توان آن را پذيرفت؛ زيرا آن‌چه مخالف شريعت الهي است، باطل است. ج) يا اسلام درباره آن سكوت كرده است. در اين گونه موارد بايد مانند ساير حوادث تاريخي عمل كرده و قواعد نقل حديث را مدّنظر قرار دهيم تا صحّت و سقم آن‌ها مشخص گردد. لازم به ذكر است با تحليل روش تفسيري آيت‌الله معرفت (ره) مي‌توان گفت ايشان در بعضي از آيات از متن تورات و انجيل به عنوان منبع تفسير استفاده كرده و در بعضي از آيات ديگر به عنوان مؤيد و استشهاد.