تفسير آيات رضاع و حضانت با تأكيد بر انديشه علامه معرفت (ره)

رضاع و حضانت فرزند، يكي از مهم ترين مسائل فقهي و حقوقي در شريعت اسلام است كه بعنوان يكي از مسائل مطرح بعد از طلاق زوجين، مورد بحث و اختلاف فقهاء مي باشد. دراين ميان علامه معرفت (ره) حضانت فرزند تا هفت سالگي را با مادر دانسته و براي ديدگاه خود ادله اي مطرح نموده كه متفاوت از ديدگاه مشهور، در مسأله حضانت است. تحقيق حاضر با روش توصيفي- تحليلي برآن است تا ضمن بررسي ديدگاه علامه معرفت (ره) در مسأله حضانت با محوريت آيه رضاع، به ادله مشهور اشارت كند. مشهور فقهاء با استناد به اجماع، دليل اعتبار و جمع بين روايات، حضانت را براي مادر، در فرزند پسر تا دو سالگي و فرزند دختر تا هفت سالگي دانسته درحاليكه علامه معرفت(ره) بدليل اطلاق آيه (لاتضار)، تبرعي دانستن جمع روايات و عدم مقبوليت اجماع مورد ادعا، ديدگاه متفاوتي را اتخاذ نمودند.