تحليل و نقد نظريه خوئي و معرفت در اختلاف قرائات قرآن

در مقابل ديدگاه فقيهان متقدم اماميه كه تعدد قرائات(و نه تعدد نزول) و تواتر و حجيت قرائات سبع و عشر مشهور را به رسميت شناخته اند، برخي از فقيهان و محققان قرآني متاخر و معاصر به نظريه وحدت قرائت يا نظريه حجيت قرائات متداول در زمان امامان شيعه روي آورده اند و نظريه تواتر و حجيت قرائات سبع يا عشر را نفي مي كنند. اينان به جز قرائت شايع در جهان اسلام يعني قرائت حفص يا به جز قرائاتي كه ثابت شود در زمان امامان شيعه رايج بوده است، هيچ قرائت ديگري را هرچند از سبع يا عشر باشد، به رسميت نمي شناسند و اعتبار و حجيتي در شرع و استنباط احكام، براي آن قائل نيستند. هر يك از اين نظريات مي تواند در توسعه يا تضييق برداشت هاي فقهي و تفسيري از آيات داراي اختلاف قرائت، اثرگذار باشد. در اين مقاله به روش توصيفي و تحليلي به طرح و نقد مهمترين ادله خوئي و معرفت در اثبات دو نظريه ي مخالف با ديدگاه فقيهان متقدم اماميه پرداخته شده و بر نظريه تواتر و حجيت قرائات سبع و عشر تاكيد شده است.