بازتعريف ضرورت اعجاز با تاكيد بر ديدگاه علامه معرفت (ره)

معجزه در اديان متفاوت بعنوان مهم ترين و عمومي ترين راه شناخت و اثبات نبوت پيامبران معرفي شده است. انديشمندان اديان گوناگون بويژه متكلمان مسلمان در تبيين اين پديده شگفت آور تقريرهاي گوناگون ارايه نمودند. هر چند نقاط مشترك اين تقريرها افزونتر از نقاط افتراق آن است اما با اين وجود تأمل در موارد اختلاف مانند موضوع ضرورت معجزه امري بايسته است. پژوهش حاضر با بهره گيري از منابع كتابخانه اي بويژه آثار علامه معرفت (ره) و با تمركز بر روش توصيفي – تحليلي مي كوشد تا ضرورت اعجاز را بعنوان پرسش بنيادين در اين حوزه به بحث نشيند. نتايج پژوهش بيانگر امتياز نسبي ديدگاه اين قرآن پژوه معاصر در مقايسه با نظريه هاي رقيب است. استاد معرفت بر خلاف برخي انديشوران ديگر؛ ارايه معجزه را در آغاز رسالت پيامبران ضروري نمي داند. زيرا محتواي تعاليم ايشان عقلائي، خردپذير و هماهنگ با فطرت است. از اين رو انسان هاي خردمند، منصف و حقيقت جو بدون مشاهده معجزه و تنها به استناد غناي تعاليم انبياء بدان مي گروند. تنها در صورت بروز شبهه _ كه بيشتر از سوي خردستيزان و تاريك دلان مطرح مي شود _ انجام معجزه ضرورت مي يابد. اين ديدگاه در بازتعريف ضرورت اعجاز و اعجاز و كارآمدي تبليغ ديني كاربرد آشكار دارد