بررسي ديدگاههاي آيت الله معرفت درباره شبهات قرآن وعلم

حضرت آيت الله معرفت (ره) يكي ازمفاخرجهان اسلام بويژه درمباحث مربوط به قرآن كريم است كه خدمات بسيار ارزنده اي درساحت اين كتاب آسماني انجام داده است. يكي از فعاليتهاي علمي ايشان پاسخگويي به شبهات قديم وجديد قرآن كريم است كه دردو كتاب « التمهيد ج6»و«شبهات و ردود حول القرآن الكريم» منعكس شده است. البته بعضي از اين مباحث ،تحت عنوان اعجاز علمي قرآن كريم، دركتاب «علوم قرآني »ايشان ذكر شده است، كه درحقيقت برگرفته از كتاب «التمهيد» است. ايشان زمينه هاي ايجاد شبهه را به دو گروه داخلي و خارجي تقسيم مي كند، زمينه هاي خارجي مانند ديدگاه هاي مستشرقان كه قرآن را اساساً به عنوان وحي آسماني باور ندارند و آن را ساخته و پرداخته و برخاسته از هوش، نبوغ، ذكاوت و روشن انديشي شخص پيامبر مي دانند، بدين رو تضادهاي خيالي قرآن با تاريخ يا علم را به دليل اشتباه پيامبر مي دانند كه اگر وحي الهي مي بود، خالي از اشتباه بود. و ديگر زمينه هاي داخلي شبهات كه به دليل همگام نبودن برداشت هاي مفسران از قرآن با روند پيشرفت علوم پديد آمده است.شيوه پاسخ گويي ايشان دربرابر شبهات همان شيوه معمول حضرات اهل بيت عليهم السلام بود كه پاسخي به دور از دشمني مي دادند كه همواره باعطوفت واستدلال همراه بود. آيت الله معرفت درپاسخگويي خوداز چند منبع استفاده مي كنند كه عبارتنداز:قرآن،سنت، علوم قطعي،ديدگاه مفسّران ،لغت وادبيات عرب و عقل.استفاده ايشان از اين منابع دراكثر موارد بجا و متقن است، اما دربعضي موارد جزئي هم ،جاي نقد واشكال دارد. اين مقاله در صدد برآمده ديدگاههاي اين عالم بزرگوار درباره شبهات قرآن وعلم را با توجه به مباني وروش پاسخگويي ايشان، مورد تحليل قرار دهد ونقاط قوت وضعف آن را نمايان كند تا قدمي هرچند كوچك درجهت تقويت مباحث علمي قرآن كريم وگراميداشت خادم فقيد آن باشد.