بررسي تطبيقي آيات اوليه سوره بقره در تبيين اوصاف متقين از ديدگاه آيه الله معرفت، آيه الله جوادي آملي و علامه طباطبايي

تقوا مهم ترين فضيلت اخلاقي ـ انساني و يگانه معيار ارزيابي عملكرد انسان ها بشمار ميرود. در قرآن كريم، اين واژه از زواياي مختلف مورد بررسي قرار گرفته است، از جمله اوصاف متقين، آثار و تأثير تقوا، لوازم تقوا و همچنين «تقوا» وسيله دستيابي به رستگاري و فوز و فلاح معرفي شده است. يكي از مهمترين مباحث مطرح در خصوص تقوا كه نزد مفسران معركه آراء شده، مواردي است كه از جانب خداوند به متقين نسبت داده شده است. «هدايت» از جمله مواردي است كه به متقين نسبت داده شده و در دومين آيه از سوره مباركه بقره آمده است. در اين آيه ي شريفه «قرآن كريم» به مثابه ظرفي تبيين شده كه متقين از آن بهره مي گيرند و خروجي اين بهرهوري، هدايت است. نكته در خور تامل آن است كه حكمت نزول قرآن، هدايت همگان خوانده شده در حالي كه در اين آيه هدايت، خاص متقين شمرده شده است. پژوهش حاضر به بررسي تطبيقي آيات اوليه سوره بقره در تبيين اوصاف متقين از ديدگاه سه مفسر بزرگ معاصر آيه الله معرفت، آيه الله جوادي آملي و علامه طباطبايي پرداخته است و پس از بررسي اوصاف متقين، علت اين نسبت به متقين از نظر اين سه مفسر مورد بررسي قرار گرفته است.