شهر يادگيري، بستري براي يادگيري مادام العمر

شهر يادگيري يك انديشه ي جديد و در حال رشد و توسعه است. اگر چه مطالعات شهري و منطقه اي چندين دهه است كه به وجود آمده اند، اما اصطلاح شهر يادگيري تنها در سال هاي اخير قرن بيستم ظهور كرده است. هدف اصلي شهرها، شهرك‌ها و مناطق ؛ داشتن مفهومي مشترك، سنجش، برانگيختن و بازبيني خودشان به عنوان شهر، شهرك و مناطق يادگيري است. در واقع تمريني داخلي براي كمك به توسعه استراتژي‌هاي جديد يادگيري مادام‌العمر و سنجش بيروني براي مقايسه پيشرفت با ديگر شهرداري‌ها است. يك شهر يادگيري؛ طرح‌ها و استراتژي‌هايي براي تشويق رشد فردي، انسجام اجتماعي و ايجاد ارزش پايدار به واسطه توسعه پتانسيل انساني همه شهروندان و شركاي كاري بين همه سازمان‌ها دارد. مطالب بيان شده نشان مي دهند كه همه ي شهرها صرفنظر از تفاوت هاي مذهبي، نژادي، فرهنگي، سنتي، ساختار اجتماعي و سياسي متفاوتي كه در درون خود دارند براي تبديل به شهر يادگيري نيازمند طي كردن روند و مسيرهاي مشابه اي هستند. به طوري كه يونسكو در كنفرانس بين المللي شهرهاي يادگيري در پكن چين در اكتبر2013، ويژگي هاي كليدي را براي همه ي آنها در سه زمينه ي شرايط زيربنايي براي ساخت يك شهر يادگيري، بلوك هاي اصلي سازنده ي يك شهر يادگيري و منافع گسترده تر ساخت يك شهر يادگيري در نظر مي گيرد. البته اين الگو بسيار كلي است و براي شناسايي و ارزيابي مؤلفه هاي بومي شهر يادگيري براي هر شهري بايد در بسترآن شهر مورد استفاده قرار بگيرد. در اين مقاله به بسط و تعريف مفهوم شهر يادگيري، بيان ويژگي هاي آن و ارتباط آن با مفهوم يادگيري مادام العمر خواهيم پرداخت. همچنين در اين مقاله به بيان مولفه ها ي شهر يادگيري و چگونگي ساخت اين شهر خواهيم پرداخت و مدل شهر يادگيري يونسكو را معرفي خواهيم كرد.