الگوي تعالي منابع انساني در سازمان هاي دولتي ايران با رويكرد خدمات دولتي نوين

ميل به بقا در هر سازماني وجود دارد. در بخش خصوصي سوددهي ضامن بقاست و در بخش دولتي رضايت مردم. به همين دليل تحصيل كيفيت در هر دو بخش دولتي و خصوصي امري ضروري مي باشد. بخش خصوصي در بكارگيري الگوهاي مديريتي نسبت به بخش دولتي پيشي گرفته است. پژوهش حاضر در چارچوب رويكرد كيفي و با بكارگيري روش تحقيق داده بنياد انجام شده است. براي جمع آوري داده ها، از ابزار مصاحبه ي نيمه ساختاريافته استفاده شده است. با به كارگيري روش نمونه-گيري گلوله برفي، 18نفر از خبرگان آشنا با مقوله تعالي منابع انساني شامل: اساتيد دانشگاه، مديران منابع انساني سازمان‌هاي دولتي و كارشناسان تعالي مصاحبه انجام گرفته است. تجزيه و تحليل داده ها در سه مرحله ي كدگذاري باز، محوري و انتخابي انجام و بر اساس نتايج آن، الگوي مورد نظر طراحي شد. اين الگو شامل: شرايط علّي(ناكارآمدي‌ها، انتظارات و الزامات)، پديده اصلي(تعالي منابع انساني در بخش دولتي)، شرايط زمينه‌اي(تئوري خدمات‌دولتي‌نوين، فرهنگ تعالي و قوانين)، شرايط مداخله گر(خرده مدل‌ها، ويژگي‌هاي مديريت دولتي و تفاوت‌هاي بخش دولتي و خصوصي)، راهبردها(دولت، مقامات سياسي، سازمان منابع انساني، كاركردهاي منابع انساني، اخلاق اداري، مردم، شركاء و خانواده)، نتايج(منابع انساني و سازماني)، پيامدها(سازماني، جامعه و آرماني) و برداشت‌ها(مردم و همكاران) مي باشد.