«بسامد عنصر رنگ و كاربرد آن در شعر پروين اعتصامي»

شاعران معاصر براي بيان مفاهيم ذهني و احساسات از رساترين و عيني‌ترين عناصر استفاده مي‌كنند. رنگ يكي از عناصر بنيادين در اشعار شاعران است كه كاربردهاي متنوعي دارد. تبيين انديشه‌ها و حالات دروني، آفرينش مضامين و تركيبات نو ادبي از حداقل‌هاي كاربرد رنگ در شعر است. در اين مقاله به شيوه توصيفي – تحليلي كاربرد رنگ و ارتباط آن با مفاهيم ذهني پروين اعتصامي بررسي شده است. شعر پروين اعتصامي به كمك واژه‌هاي رنگارنگ و شگفت‌انگيز در معنا جاري‌شده و رابطۀ دال و مدلول و به عبارت ديگر رابطۀ لفظ و معنا را به حداقل مرزهاي ممكن رسانده است. پروين اعتصامي در اشعارش براي ايجاد هماهنگي بين اجزاي كلام، واژه‌هاي مربوط به بيان رنگ را به عنوان وسيلۀ تنظيم و پيوند بين فرم و محتواي شعرش قرار داده است. او مانند يك نقاش و تصويرگر، طرح از پيش‌ساخته خود را كه شامل منظومۀ اوست در مقابل خود قرار داده است و مانند كاربرد بسياري از واژگان ديگر از ابزار واژگاني رنگ‌ها، بهره جسته و شعر خود را برجسته و زيبا كرده است. در واقع او كوشيده تا با استفاده از عناصر رنگ در اشعار خود علاوه بر ايجاد زيبايي ادبي خصوصاً در توصيف و تشبيه به تبيين مستقيم يا غيرمستقيم تصورات ذهني و روحيات شخصي بپردازد. اين كاربرد با فضاي زندگي او و مطالعات ادبي¬اش بي‌ارتباط نيست.