خواب گونگي واقعيت در داستان «فروغ در خواب» (تحليل مدرنيستي داستاني از عدنان غريفي)

آنچه در داستان مدرن اهميت يافت، توجه به دنياي تاريك و مبهم ذهن و ميدان دادن به يادهاي ذهني و درون آشفتة شخصيت براي نشان دادن حالات روحي و رواني او بود و از اين روست كه پيش از هر چيزي ساختار و شكل روايي داستان هاي مدرنيستي در مقايسه با داستان هاي پيشامدرن، متفاوت و عجيب و غريب جلوه مي كند. داستان كوتاه «فروغ در خواب» از مجموعة شنل پوش در مه اثر عدنان غريفي، يكي از همين گونه داستان هاست كه در فضايي خواب گونه مي گذرد و مرز ميان واقعيت و رويا در آن مشخص نيست. همچنين نبودِ پيرنگِ خوش ساخت، عدم قطعيت، نمادگرايي، تكثّر روايت و پايان مبهم داستان، آن را به داستاني مدرنيستي تبديل كرده است.