بخشي از قصيدة عثمان مختاري، در ديوان فرخي سيستاني

اين مقاله، به معرفي و مقابله قصيده اي مشترك، در ديوان فرخي سيستاني و ديوان عثمان مختاريغزنوي مي پردازد و با بررسي هاي سبك شناختي و نسخه پژوهي از يك سو، نشان مي دهد كه عثمان مختاري آن را در مدح ارسلان شاه بن كرمانشاه سروده است. نبودن اين قصيده، در دستنويس هاي معتبر ديوان فرخي و برعكس، ذكر آن در قديمي ترين و صحيح ترين نسخة خطي ديوان عثمان مختاري، صحّت اين انتساب را تا حد زيادي قوت مي بخشد. در تذكرة مجمع الفصحا نيز منتخبي از ابيات اين قصيده، به نام مختاري غزنوي آورده شده است. از سوي ديگر، صورت مضبوط اين قصيده در ديوان مختاري غزنوي، به تصحيح استاد جلال الدين همائي نيز صحيح و كامل نيست و بايد آن را ادامة يكي ديگر از قصايد اين شاعر دانست. با توجه به اين كه مختاري غزنوي از متتبعان ديوان فرخي بوده و در شعرش از اين شاعر تأثير پذيرفته است، مي توان دليل راه يافتن 32 بيت از قصيدة 54 بيتي وي، به ديوان فرخي سيستاني را شباهت سبكي و خطاي حافظة يكي از گردآورندگان و كاتبان دانست.