شماره ركورد كنفرانس :
3797
عنوان مقاله :
جايگاه محيط زيست در ادبيات معاصر فارسي
پديدآورندگان :
صفرزاده حبيب z.hemmati.89@gmail.com عضو هيأت علمي و استاديار گروه ادبيات فارسي، دانشگاه فرهنگيان , همتي زهرا z.hemmati.89@gmail.com مهارت آموز مادۀ28، دبيري علوم اجتماعي، دانشگاه فرهنگيان، مشهد، ايران , كاظميان مهرداد دانشگاه فرهنگيان
كليدواژه :
آموزش محيط‌زيستي , ادبيات , شعر فارسي , محيط‌زيست.
عنوان كنفرانس :
دوازدهمين همايش بين المللي انجمن ترويج زبان و ادبيات فارسي ايران
چكيده فارسي :
حضور طبيعت در ادبيات پيشينه اي بسيار طولاني دارد. پيشينه وصف و بازنمود طبيعت در ادبيات به ديرينگي خود ادبيات است. طبيعت همواره جايگاه خود را در ادبيات حفظ كرده است. در آغاز بسياري از قصايد پارسي وصف طبيعت را مي بينيم. در غزل ها معشوق و بدن او بارها به گل و نرگس و نسرين تشبيه شده اند. نقش طبيعت در بدايع و مضمون پردازي هاي اشعار سبك هندي نيز بسيار پر رنگ است. ولي توجه آگاهانه و حساسيت به محيط زيست پيشينه اي چندان طولاني ندارد. امروزه طبيعت آشكارا جاي خود را در غالب نوشتارهاي نخبگان باز كرده است. بسيار ديده مي شود كه در مطالعات فرهنگي و هنري، شمار زيادي از مولفان بلند پايه به كشف رگه هاي محيط زيستي جامعه مي پردازند و در فضاي متافيزيك ادبيات، عناصر فيزيكي محيط زيست را كانون توجه خويش قرار مي دهند. مقاله حاضر به بررسي جايگاه محيط زيست در ادبيات فارسي مي پردازد.
