ابهام معنايي در شعر شاملو

شاملو از جمله شاعران معاصري است كه اشعار خود را به گونه اي مبهم بيان داشته است. شعر وي به دليل مبهم بودن، استعداد تأويل پذيري و پذيرش معاني متعدد دارد. تصرف ناگزير، تصنعي و حتي آگاهانه در منطق زبان عمومي و مشترك، سبب كتمان تمامي يا بخشي از معنا در شعر شده و همين امر مي تواند يكي از عوامل مهم ايجاد ابهام در شعر باشد. ابهام يكي از فرايندهاي مهم و در عين حال كليدي در شعر معاصر ايران است. درواقع همان چيزي كه نيما دربارة آن معتقد است؛ ابهام محصول زندگيست به شرطي كه در آن تعمق وجود داشته باشد. با خواندن اشعار شاملو درمي يابيم كه زمينة اصلي شعرهاي او را عواطف ناشي از تأثرات اجتماعي رقم مي زند و محور اصلي تمام اين عواطف، مردم و اجتماع است. پرداختن به مردم، دردها و آرمان هاي آن ها به دليل وجود جو اختناق، ترس و تهديد، زبان و بياني غير مستقيم، مبهم و تأويل بردار مي طلبد. شاملو با توجه به اين نكته اشعارش را جهت انجام رسالت اجتماعي اش مبهم مي سرايد. پژوهش حاضر كوششي در بررسي و شناخت ابعاد گسترده و متعدد ابهام موجود در شعر شاملو است كه از جمله ابهامات شعر وي، ابهام معنايي است. بر همين اساس ابهام را در اين حوزه مورد بررسي قرار داده ايم كه تا حدودي وجه معنايي شعر شاملو براي مخاطب شناخته مي گردد.